Soczewki kontaktowe to wygodna alternatywa dla okularów. Przede wszystkim zapewniają nieograniczone pole widzenia, bez zniekształceń. Ponadto pozwalają na swobodne uprawianie sportów, nie zaparowują i nie zsuwają się z nosa. Różnorodność dostępnych obecnie typów soczewek pozwala dobrać je do praktycznie każdej wadu wzroku, począwszy od krótkowzroczności poprzez nadwzroczność aż po astygmatyzm. Wszystko to sprawia, że soczewki coraz częściej zastępują okulary.
Odrobina historii
Za ojca soczewek kontaktowych uważa się Leonarda da Vinci. Wśród jego projektów można znaleźć soczewki korekcyjne mające kontakt z rogówką. Najprawdopodobniej był to projekt niezrealizowany, ponieważ wiele jego pomysłów wyprzedzało możliwości techniczne epoki. Odkrycia kolejnych wieków poszerzały wiedzę uczonych, dotyczącą optyki. Prawdziwym wynalazcą soczewek kontaktowych był niemiecki specjalista od szkła, Fredrich Anton Muller. Na zlecenie lekarza wykonał on w 1887 roku soczewkę korekcyjną, którą zaaplikowano choremu z zaćmą i bez powieki, jako ochronę przed wysuszeniem i utratą oka. Już rok po zastosowaniu wynalazku Mullera nastąpił gwałtownych rozwój techniki. Efektem tego były trzy wersje soczewek szklanych, zaprezentowane przez różnych naukowców. W roku 1947 Kevin Touhy wynalazł pierwszą nowoczesną soczewkę kontaktową, która nie zakrywała całej gałki, a jedynie rogówkę. W ten sposób powstały twarde soczewki kontaktowe. Kamieniem milowym było wynalezienie przez czechosłowackiego badacza miękkich soczewek z przezroczystego żeli. Soczewki hydrożelowe królowały na rynku przez 30 lat, aż do roku 1999, kiedy to zostały zaprezentowane pierwsze szkła silikonowo-hydrożelowe.
Soczewki twarde czy miękkie?
Doborem odpowiedniego rodzaju soczewek zajmują się okuliści i optometryści. Soczewki twarde produkowane są z tworzywa organicznego o wysokiej tlenoprzepuszcalności. Są one trwalsze od wersji żelowej, mają również mniejszą średnicę. Soczewki miękkie wykonuje się z polimeru zwanego hydrożelem lub silikonowym hydrożelem. Hydrożel w stanie suchym ma właściwości tworzywa twardego, wskutek kontaktu z wodą mięknie i staje się bardziej elastyczny. W przypadku hydrożeli to właśnie woda odpowiada za ilość przepuszczanego tlenu. W przypadku soczewek nowej generacji, funkcję tę spełnia silikon.
